در دهه اخیر تغییرات زیادی در سهم اسیدهای آمینه در جهت توسعه تکنولوژی بیوشیمیایی در تغذیه انسان و دام و طیور صورت گرفته است. در این مقاله اعمال فیزیولوژیکی متیونین و تفاوت های موجود در کارآیی منابع متفاوت متیونین بررسی می شود. در گذشته کاربرد اسیدهای آمینه بعنوان اجزاء شرکت کننده در ساختمان پروتئین ها بررسی شده است. ازآنجاییکه میزان متیونین در منابع پروتئین گیاهی پایین می باشد و جهت رشد پر و سنتز پروتئین به سطوح بالایی از متیونین نیاز است معمولا متیونین بعنوان اولین اسید آمینه محدود کننده در طیور شناخته می شود.
کاربرد متیونین درجیره طیور
متیونین کارکردهای فیزیولوژیک زیادی دارد بطور مثال وجود آن بعنوان دهنده متیل جهت تامین گروه متیل (CH4) برای متابولیسم بدن ضروری است. متیونین بعنوان کاهش دهنده استرس اکسیداتیو در بدن بوسیله افزایش ترکیبات آنتی اکسیدانتی مثل گلوتاتیون شناخته می شود. متیونین های افزودنی که در خوراک طیور و سایر دام ها مورد مصرف قرار می گیرند شامل ال متیونین، دی ال متیونین یا MHA-FA (انالوگ هیدروکسیل متیونین) می باشند. تمامی گیاهان و حیوانات توانایی استفاده از ایزومر ال متیونین را دارا می باشند و فقط ایزومر ال متیونین در پروتئین وجود دارد. ایزومر دی متیونین و MHA نیز قابلیت مصرف دارند اما ابتدا باید از طریق واکنشات آنزیمی در بدن به فرم ال متیونین تبدیل گردند.
با این حال سوال این است که آیا گروه آمینی شکسته شده می تواند به ساختار شیمیایی متیونین با کارآیی ۱۰۰% برگردد. علاوه بر این، دو واکنش آنزیمی دخیل در طی مراحل تبدیل ایزومرها نیازمند انرژی می باشند. بنابراین زمانی که دی ال متیونین یا MHA در موقعیت ال متیونین بکار گرفته شوند فراهم زیستی شان پایین خواهد بود که علت آن دریافت انرژی غیر ضروری برای تبدیل آنزیمی است. آنزیم های DAAO برای تبدیل دی متیونین به ال متیونین ضروری اند که در کبد و کلیه جوجه ها بمقدار فراوان موجودند. زمانیکه حیوانات رشد می کنند فعالیت آنزیمی شان افزایش می یابد لیکن جهت فعال کردن سطوح کافی از آنزیمها زمان زیادی مورد نیاز می باشد. به خوبی مشخص شده که رشد جوجه های گوشتی در هفته های اول در عملکرد گله تاثیر زیادی دارد. وزن جوجه ها در زمان هچ فقط ۴۰ گرم است که باید پس از یک هفته به ۴.۵ برابر وزن اولیه برسد. اگر وزن جوجه ها در هفت روزگی ۱۰ گرم کمتر از استاندارد باشد وزن نهایی در ۳۵ روزگی ۶۰-۷۰ گرم کاهش خواهد یافت. بنابراین مصرف دی متیونین که بطور کامل در جوجه ها قابل استفاده نمی باشد جهت رشد بیشتر در فاز استارتر باید با دقت کافی صورت گردد.
اثرات متیونین بر روده
گلوتاتیون دارای نقش مهمی در فعالیت آنتی اکسیدانتی است که توانایی جلوگیری از بروز ضایعات سلولهای روده ناشی از فرم های اکسیژن فعال شامل رادیکالهای آزاد، پر اکسیداز و فلزات سنگین را دارا می باشد. افزایش غلظت گلوتاتیون در توسعه پرزهای روده کوچک تاثیر گذار است. Shen و همکاران (۲۰۱۴،۲۰۱۵) بیان کردند که مصرف ال متیونین در مقایسه با دی ال متیونین رشد پرزهای روده را درجوجه های جوان گوشتی افزایش می دهد. آنالیز بافت پرزها در زمان مصرف هر دو ایزومر ال متیونین و دی ال متیونین نشان داد که سطح گلوتاتیون بطور معنی داری درگروهی که از ال متیونین استفاده می کردند بالاتر بود. علاوه بر این ارتفاع و عرض پرزها در گروهی که ال متیونین دریافت می کردند بیشتر بود.
اهمیت متیونین
درجیره طیور تجاری متیونین معمولااولین اسید آمینه محدود کننده است. متیونین نه تنها درساختمان پروتئین بلکه در توسعه لوله گوارش و رشد بدن دخالت داشته، باعث افزایش توده عضلانی، رشد پر و بهبود تولید تخم مرغ می گردد. ال متیونین تنها فرم بیولوژیکی متیونین است که بسهولت توسط سلولهای روده در طیور جوان بکار گرفته می شود.
(واحد تحقیق و توسعه گروه چیتیکا)
پاسخ به دیدگاه